Χάρτινη βάρκα

Πώς στέρεψε η αγάπη σου για εμένα; Πως γίνεται να σταμάτησε η καρδιά σου να χτυπά στον δικό μου ρυθμό; Η καρδιά αυτή άλλοτε άνθιζε σαν κήπος σαν σε κοιτούσα..

Δεν μπορώ να χωρέσω σε ένα χαρτί τις σκέψεις και τις απορίες μου.. Δεν θέλω να ξέρω πως γίνεται να μην νιώθεις πια όσα ένιωθες για έμενα και να με παρασέρνεις μαζί σου σε αυτή τη φουρτούνα. Δεν με χωράει πια το σπίτι, οι τοίχοι στενεύουν σε κάθε μου ανάμνηση. Με άγγιζες και, αλήθεια στο λέω, θα μπορούσα να πεθάνω στα χέρια σου εκείνες τις στιγμές.

Θα ήθελα να σου χτυπήσω την πόρτα μια νυχτιά που δεν θα το περιμένεις και να πάρω τις απαντήσεις που ζητώ από τα μάτια σου. Γιατί αγάπη μου με αφήνεις να κλαίω; Άπλωσε μου το χέρι και θα χαμογελάσω ξανά.

Μου λείπει ο παλιός σου εαυτός και τα όνειρα που έκανα μαζί του. Εσύ είσαι ξένος, δεν είσαι εκείνος που σαν μωρό με κράταγε στα χέρια του. Δεν είσαι αυτός που αγάπησα όσο κανέναν. Τι απέγινες;

Μακάρι να ξαναγυρνούσε εκείνη η εποχή που κολυμπούσαμε μαζί τα χαράματα και μέσα στα γέλια με αγκάλιαζες, λες και φοβόσουν μην με χάσεις, και ανάμεσα στα φιλιά μου έλεγες σ'αγαπάω.

Σε έχασα και ακροβατώ σε επικίνδυνα σκοινιά για να σε ξαναβρώ. Έχουν ματώσει τα πόδια μου σε αυτά τα σκοινιά αγάπη μου, έλα πάρε με. Ο ωκεανός σου έγινε άβυσσος και δεν μπορώ να συνηθίσω το μαύρο.. Είμαι μια χάρτινη βάρκα που πάω όπου με πάνε τα κύματα σου.