Ανοιξιάτικη μπόρα

Μπήκες στην ζωή μου και το σύμπαν έφερνε σβούρες γύρω μου. Με άγγιξες πρώτη φορά και κοκκίνισα από ντροπή κι επιθυμία. Τα τσιμπήματα στο στομάχι που οι άλλοι μου περιέγραφαν τόσα χρόνια εισέβαλαν βίαια και στο δικό μου κορμί. Περίεργο πράγμα ο έρωτας έρχεται και φεύγει χωρίς να το περιμένεις. Ακάλεστος επισκέπτης.

Το παραθύρι σου φωσφόριζε την νυχτιά σαν πέρναγα απ'έξω τραγουδώντας το “ Από ξένο τόπο”.. Σε κοίταγα και ανακάλυπτα κομμάτια του εαυτού μου που κοιμόντουσαν τόσα χρόνια. Τα μάτια μου έλαμπαν σε κάθε σου κουβέντα. Μέλι το όνομα μου όταν ξεπρόβαλε στα χείλη σου. Βάλσαμο η πρώτη σου αγκαλιά αγάπη μου, στις πληγές που μου είχαν ανοίξει άλλοι τόσα χρόνια μακριά σου. Κακοί οι άλλοι κι επιπόλαιοι. Εσύ μου έμαθες πως είναι να σε αγαπούν και να σου χαρίζονται. Εσύ με δίδαξες να αγαπάω και να δίνομαι σε κάποιον με ειλικρίνεια. Τα χέρια σου ήταν σκληρά θυμάμαι, άγρια σαν με άγγιζαν αλλά εγώ τα ένιωθα χάδι από φτερό. Έτσι νιώθεις το χάδι του αγαπημένου σου. Τα μάτια σου όμως με άγγιζαν με την τρυφερότητα που δεν μπορούσαν να με αγγίξουν τα χέρια σου.

Τα καλοκαιρινά μας εκείνα βράδια δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Σαν μου έλεγες πως μ'αγαπάς κι έκανες μακροβούτια στην θάλασσα η καρδιά μου βούταγε στους ομορφότερους ουρανούς και γέλαγα αφημένη πάνω σου. Ξαπλώναμε στα βράχια και κάναμε έρωτα ώσπου ξημέρωνε κι έπρεπε να φύγεις να προλάβεις το τρένο για την δουλειά. Μα σαν έφευγες τα λουλούδια στην αυλή μαραίνονταν και άνθιζαν ξανά στην πρώτη λέξη σου όταν πέρναγες το κατώφλι.

Τον χειμώνα οι αναμνήσεις μου είναι πιο έντονες. Τα πόδια μου το βράδυ ήταν παγωμένα κι εσύ τα ζέσταινες με τα δικά σου μέχρι να δεις το χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπο μου. Τότε με φίλαγες στο μέτωπο και κοιμόσουν ήσυχος αλλά κι εγώ έκλεινα τα μάτια γαλήνια στην αγκαλιά σου, μαζεμένη στο στήθος σου σαν φοβισμένο μωρό.

Μα μια μέρα μαζί με μια καταραμένη μπόρα και με κεραυνούς που ξέρναγε ο θυμωμένος ουρανός ήρθε το αντίο σου. Πως γίνεται να μου ζητάς να ζήσω δίχως σου; Καταλαβαίνεις τι θέλεις; Τι ζητάς σε εμένα; Σε εμένα που σε αγάπησα περισσότερο από τον καθένα, σε εμένα που σπάραζα στις στεναχώριες σου κι έστηνα γλέντι ολάκερο στις χαρές σου;

Πάγωσα απο τότε. Κάθε βράδυ σε σκέφτομαι με το μίσος που οφείλω να έχω μέσα μου. Με έμαθες να αγαπάω και φρόντισες στο τέλος να με μάθεις και να ξεχνάω την αγάπη.