Η πτώση σου

Δεν θα μπορούσα να σε έχω ξεπεράσει φυσικά. Κάποιος που έστω για μια στιγμή στη ζωή σου σήμαινε τόσα για σένα δεν περνάει έτσι εύκολα.. Θα ήταν επιπόλαιο άλλωστε να αφήσω τα συναισθήματα να κυλήσουν από μέσα μου σαν μια σταγόνα λάδι πάνω στο μπουκάλι. Σε λάτρεψα με όλο μου το είναι, ήσουν Θεός για έμενα. Εξυμνούσα στο μυαλό μου κάθε σου κίνηση, τα λόγια σου, τα αστεία σου. Τρία βράδια ήταν όλα κι όλα κι αυτά λειψά αγάπη μου. Ήθελα να απλώσω το χέρι μου να αγγίξω τα μαλλιά σου,να κουρνιάσεις στο στήθος μου σαν πουλάκι μα δεν έγινε. Φοβόμουν μάτια μου. Ο φόβος όμως δεν ήταν κάτι το αβάσιμο.

Δεν σταμάτησα να νιώθω απλά έπεσες. Σε είχα ψηλά κι έπεσες. Θα μπορούσαμε να ήμασταν από αυτά τα ζευγάρια που μ'αρέσει να διαβάζω στα βιβλία. Μα και σε αυτά δεν υπάρχει καλό τέλος, δεν υφίσταται το να είναι καλό εφόσον είναι τέλος.

Έπεσες όμως κι εγώ σηκώθηκα..