Παραισθήσεις

Πάλι παραισθήσεις έχω.. Πάλι νόμιζα ότι σε είδα μπροστά μου. Πέρασε ένα αμάξι και για λίγα δευτερόλεπτα νόμιζα πως ήσουν εσύ αυτή που έβγαινε από αυτό.

Από τότε που σε έχασα σε ψάχνω κάθε γαμημένο λεπτό κι εσύ δεν είσαι εδώ. Δεν γυρνάς σε αυτόν που σε πλήγωσε.. Και γιατί να το κάνεις άλλωστε; Πονάω όμως.. Έχω αρρωστήσει. Κάθε σκέψη με γυρνάει πίσω στα βράδια μας.. Λίγα ήταν αλλά αν μπορούσα θα τα ζούσα σε replay για όλη την υπόλοιπη ζωή μου.

Το χάδι σου μου έχει αφήσει σημάδια. Εκείνο το χάδι που τότε απέφευγα, το χέρι που δεν ήθελα να με αγγίζει και πολύ. Το πόσο μετανιώνω όμως δεν φτάνει όμως να σε κάνει να γυρίσεις. Αν είχα έστω μια ευκαιρία κορίτσι μου θα τα έκανα όλα από την αρχή. Το πρώτο μας φιλί δεν θα τελείωνε ποτέ κι εκείνο το βράδυ που έγινε ξημέρωμα στα χέρια σου θα το ζούσαμε συνέχεια κι όλο θα ομόρφαινε. Τα μαλλιά σου, τα όμορφα κόκκινα μαλλιά σου που συνεχώς με τάραζαν, θα τα χάιδευα τρυφερά λες και κρατούσα βρέφος. Εκείνα τα ζεστά σου μάτια θα τα κοίταζα ώρες ολόκληρες, θα κολύμπαγα μέσα τους σαν να έκανα βουτιά από εκείνες που σου δίνουν ζωή μια ζεστή μέρα του Ιουλίου..

Πόσο μου λείπουν οι στιγμές που δεν ζήσαμε, τριγυρνάνε στο μυαλό μου μέρα με τη μέρα περισσότερο.

Ποτέ δεν σου ζήτησα μια ευκαιρία, μόνη σου μου τις έδινες κι εγώ τις καταχραζόμουν. Δώσε μια τώρα που την ζητάω..