Επιστολή αποχαιρετισμού

Αγαπημένε μου,

με τι καρδιά να σου μηνύσω ''τέλος'' όταν η αγάπη μου για εσένα μου καίει ακόμη τα σωθικά; Σ'αγαπάω όπως λίγοι σε αυτόν τον κόσμο μπορούν να αγαπήσουν και η ψυχή μου συνδέεται με την δική σου με έναν αόρατο δεσμό. Τίποτα δεν είναι τόσο δυνατό όσο θα μπορούσαμε να γίνουμε εμείς μαζί! Ποτέ δεν κατανοούσα γιατί δύο άνθρωποι με δυνατά συναισθήματα θα πρέπει να είναι χώρια αλλά ο πόνος που προκαλούμε ο ένας στον άλλο είναι ανείπωτος. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο να είμαι μακριά σου και δεν μπορείς να ανεχτείς κι άλλο τον επιπόλαιο χαρακτήρα μου. Δεν θα προλάβω να σου ζητήσω συγγνώμη έτσι όπως θα έπρεπε, διότι γνωρίζω όσο κι αν το κρατάς κρυφό, πως κι εσύ θα πονέσεις με αυτόν τον χωρισμό. Λίμνες θα σχηματίζουν τα μάτια σου κάθε βράδυ και θα κατηγορείς τον εαυτό σου που ποτέ δεν έφταιξε στα αλήθεια. Θα πάρω όλη την ευθύνη πάνω μου αρκεί να μην σου περάσει από το μυαλό ούτε στιγμή πως ίσως να προκαλούσες εσύ το πρόβλημα. Εγώ είμαι το πρόβλημα αγάπη μου..

Τι μου μένει να πω; Κάθε μέρα θα φαντάζομαι ποιά θα ήταν η συνέχεια μας. Κάθε πρωί θα περιμένω στην εξώπορτα τον ταχυδρόμο να φανεί με ένα γράμμα σου στα χέρια του, αλλά γνωρίζω πολύ καλά πως θα κρατά μόνο ανούσιες επιστολές και προσκλήσεις.

Σε αγάπησα όσο κανέναν αλλά εύχομαι να σε αγαπήσουν και περισσότερο από όσο άντεξα εγώ αν και τότε αυτή που θα το κάνει θα βρεθεί στα όρια της τρέλας. Τόσο δυνατή είναι για εσένα η αγάπη μου...

Πονάω, ματώνει το μέσα μου αγαπημένε μου. Μα θα πονέσουμε πιότερο αργότερα.

Δεν μπόρεσες να βάλεις εσύ το τέλος και το βάρος αυτό πέφτει πάνω μου.. Το βάρος λοιπόν στην πιο αδύναμη που την σέρνουν οι καταστάσεις. Δεν πειράζει όμως, σε κατανοώ.

Μακάρι να μου δινόταν η ευκαιρία να γράψω λίγες λέξεις ακόμη αλλά ο χρόνος στερεύει. Σε φιλώ λοιπόν με το πάθος και την συγκίνηση που αρμόζει στην τελευταία φορά καλέ μου..

Με όση αγάπη κρύβω μέσα μου,

δική σου.