Χάραξε

Ξύπνησα ένα πρωινό και μου έλειπες πολυ. Που είσαι; Κοίταξα ξανά δίπλα. Θα ΄ταν ψέμματα αν σου λεγα πως δεν έπλασα για μια στιγμή την φιγούρα του εαυτού σου μέσα σε αυτό το κατάλευκο φούτερ, να κοιμάσαι γαλήνια δίπλα μου. Σχεδόν ακούω τους δείκτες να "περπατούν" στα τύμπανα μου.

6:00 <<Κοιμήσου, κοιμήσου ανόητη δεν είναι εδώ>>.

6:30 Το ταβάνι μοιάζει λιγότερο ενδιαφέρον απο κάθε άλλη φορά. Μου έλειψε η ζέστη του κορμιού σου να χαϊδεύει το δικό μου, να "λιώνει" τον πόθο που παραφυλάει και καίει τα σωθικά μου. 7:00 Η θύμηση των φιλιών σου που αφήνουν σημάδια στο κορμί μου είναι ακατανίκητη. Ίσα ίσα που ανατριχιάζω σαν θυμάμαι την υφή των χειλιών σου πάνω μου.<<Κοιμήσου, κοιμήσου, ξημέρωσε>>.

Άλλη μια μέρα χαράζει χωρίς ήλιο να φωτίζει το δωμάτιο.