Αγαπητέ εργοδότη

"Αγαπητέ " εργοδότη, δεν σε εχω δει ποτέ παρά μόνο σε φωτογραφίες. Ετσι είναι, καλώς ή κακώς, οταν δουλεύεις σε μια απο τις μεγαλύτερες ξενοδοχειακές μονάδες. Ακόμη κι αν έρθεις ποτέ δεν θα ενδιαφερθείς να γνωρίσεις μια Ειρήνη, μια Μαρία, έναν Μάρκο και άλλους 300 υπαλλήλους σου. Δεν θα ενδιαφερθείς να μάθεις εάν ειναι ευχαριστημένοι ή τι προβλήματα εχουν δημιουργηθεί.

Στην αρχή όλα φαίνονται ρόδινα.

Πας στη δουλειά, σε χαιρετάνε όλοι με χαμόγελο, σου κάνουν τα χατίρια επειδή βλέπουν ότι βγάζεις δουλειά και οι υπεύθυνοι σου σε συμπαθούν.

Ξεκινούν όμως τα δείγματα οτι κάτι δεν πάει καλά.

Τα κουτσομπολιά οργιάζουν και μπαίνεις στη διαδικασία, θέλοντας και μη, να τα ακούσεις και να κρίνεις τι είναι αλήθεια και τι ψέμμα.

Μετά καταλαβαίνεις οτι η επιχείρηση γιορτάζει του Ωσιου Ρουφιανου και πως δεν μπορείς να εμπιστευτείς ακόμη κσι άτομα που θεωρούσες δικά σου. Ανθρωποι που στον βωμό της καριέρας θυσιάζουν την αξιοπρέπεια και την τιμή τους. Κι εδω δεν μιλαμε για ενα απλο γλύψιμο σε κάποιον ανώτερο αλλά ακριβές αναφορά για όλα όσα συμβαίνουν.

Αυτά, δυστυχώς, τα άτομα όμως θα έχεις την επόμενη χρονιά υπεύθυνους σου.

Το να αρρωστήσεις όταν δουλεύεις σεζόν ειναι απαγορευμένο, αυτό το γνώριζα απο πριν αλλά δεν ήξερα πως σε απειλούν με απόλυση, αλλαγή θέσης σε κατώτερη κι άλλα πράγματα σαν αυτά ακόμη κι αν πάθεις κάτι αρκετά σοβαρό. Ιούλιος 2017, κρύος ιδρώτας με λούζει την στιγμή που σερβίρω ενα τραπέζι και ο πόνος στο στομάχι με γονατίζει, λιγο αργότερα τρέχω μέσα στα κλάμματα στην υπεύθυνη να της εξηγήσω πως δεν μπορώ ουτε όρθια να σταθώ. Μέσα σε όρια που ξεπερνούν την απανθρωπιά με ειρωνεύεται και ανακοινώνει στον ανώτερο μας πως φεύγω λόγω της υπερευεσθησιας μου.

Μετά απο δυο μερες αναγκαίας, απο τον γιατρό, αναρρωτικής άδειας επιστρέφω και βρίσκω ενα κλίμα χειρότερο απο ναρκοπέδιο.

Απειλές απόλυσης, αλλαγής ωραρίου σε σπαστό για τιμωρία και κανείς να μην μου μιλα.

Αραγε αγαπητέ εργοδότη τα ξέρεις αυτά;

Αραγε αγαπητέ εργοδότη αρρωσταίνεις ποτέ;

Αραγε αν το πάθαινε το παιδί σου θα ήθελες να υποστεί την ίδια συμπεριφορά;

Που να ήξεραν ομως οι πελάτες την ώρα που βαθμολογούν μια επιχείρηση ως πρωτη τι κρύβεται πίσω απο τα χαμόγελα των υπαλλήλων..

Οι υπάλληλοι αυτοί δουλεύουν 10+ ώρες για 6 μήνες χωρίς ρεπό. Κάνουν απλήρωτες υπερωρίες, πάνε στη δουλειά σε άθλια ψυχολογική κατάσταση και αν "σπάσουν" τους λένε ανίκανους.

Οι επιχειρήσεις αυτές ίσως θα έπρεπε να απευθυνθούν στην NASA για τα ρομπότ που παράγει και να μην καταδεχονται να προσλάβουν κανονικούς ανθρώπους με αισθήματα, αντοχές κι όρια.

Απο ενα γραφείο όμως όλα φαντάζουν εύκολα κι εσύ ένας απλός αριθμός αγαπημένε συνάδελφε.

Είναι ντροπή στην εποχή που οι άνθρωποι παρακαλάνε για δουλειά, εσύ να σκέφτεσαι τι όμορφο που θα ηταν να σε απολύσουν το επόμενο πρωί.

Δεν φεύγεις απο πείσμα, δεν φεύγεις γιατί οι υποχρεώσεις τρέχουν, επειδή είσαι κοντά στο τέλος κι ελπίζεις τα πράγματα να φτιάξουν ή έστω οι μέρες να κυλήσουν πιο εύκολα.

Τίποτα απο αυτά δεν θα συμβούν όμως.

Αγαπητέ εργοδότη, τα πόδια μας δεν μας κρατάνε.

Είκοσι χρονών παιδιά και η μέση μας πονάει.

Πιο πολύ πονάνε τα κεφάλια μας στην ιδέα πως θα πάμε για δουλειά.

Οχι αγαπητέ εργοδότη, δεν είμαστε τεμπέληδες.

Μέσα σε αυτούς τους μήνες μαθαίνεις να τρώς γρήγορα, να πηγαίνεις τουαλέτα μια φορά την μέρα και να κρατάς τα δάκρια σου μέσα απο τα μάτια.

Αγαπητέ εργοδότη, τα δάκρια μου καίνε τα μάτια.

Αγαπητέ εργοδότη, μου πέφτουν τα μαλλιά.

Αγαπητέ εργοδότη, κατάλαβα τι σημαίνει η φράση "θα μου βγάλουν τον καρκίνο ".

Αγαπητέ εργοδότη, εσύ κι οι διευθυντές σου με αρρωστενεται.

Αγαπητέ εργοδότη, 24 και σήμερα. Μετά όλη η αλήθεια θα βγεί στο φώς. Αγαπητέ εργοδότη, περαστικά!

Με σεβασμό, ένα άτομο που κάνατε να σιχαθεί τη δουλειά.

Η δουλειά δεν είναι δουλεία.