Πάλι δεν είσαι καλά μωρέ;

Αυτή είναι μια αγκαλιά που θέλω να δώσω σε εσένα που ίσως να μην νιώθεις στα καλύτερα σου (όχι αναγκαστικά πάλι, ε) και νιώθεις περίεργα γι’αυτό, κι ας «είσαι στο άνθος της ηλικίας σου εσύ βρε» (και στο μαρασμό να είσαι δηλαδή, καλοδεχούμενος) (εδώ θα πω πως γελάω, για να γίνει απτό το αστειάκι αν και πιστεύω πως έτσι χάνουν την μαγεία τους τα αστεία αλλά… τι να κάνεις). Ναι, ξέρω ίσως κάποιοι να σου λένε πως «υπάρχουν πολύ χειρότερα,μην κάνεις έτσι» αλλά αυτό δεν βοηθάει. Πάντα υπάρχουν καλύτερα και χειρότερα από τα δικά μας. Το να κοιτάω τα χειρότερα δεν θα με κάνει να λύσω τα δικά μου, που σε κάποιον σίγουρα θα φαίνονται ασήμαντα, αλλά απλά θα καθησυχάζομαι με το γεγονός, πως κάποιος πιθανόν να είναι χειρότερα. Και εννοείται δεν μιλάω για την περίπτωση που κάνω κάτι για να βοηθήσω αυτά «τα χειρότερα» των άλλων. Με τον μηδενισμό των προβλημάτων μας, θεωρώ πως μηδενίζουμε και την ζωή μας, γιατί τι είναι μια ζωή χωρίς προβλήματα; ( αυτό είναι κάτι που πιστεύω ακράδαντα αλλά είμαι άλλος ένας άνθρωπος που δεν τον αγγίζει τίποτα όταν δεν είναι καλά, με αυτές τις ρεαλιστικές μεν αλλά εκνευριστικές δε, φρασούλες).

Είναι απόλυτα φυσιολογικό να μην είσαι χαρούμενος κάποιες φορές και ακόμη καλύτερο το να μην τον υποκρίνεσαι, γιατί είμαστε άνθρωποι = πολλά ελαττώματα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να το παίζουμε υπεράνω και ότι δεν μας αγγίζει η καθημερινότητα. Ας σταματήσουμε επιτέλους να ρωτάμε φευγαλέα «πως είσαι, όλα καλά;» αν δεν θέλουμε να ξέρουμε, αφού η απάντηση θα είναι η ίδια είτε πριν πέντε λεπτά σκέφτηκα να πεθάνω, είτε ερωτεύτηκα πρώτη φορά στην ζωή μου. Ναι, έχω κάθε δικαίωμα να είμαι χάλια και μπράβο μου που το καταλαβαίνω και που για άλλη μια φορά δεν λέω μια φράση χωρίς καμία ουσία για μένα, (γιατί θα το κάνω κι αυτό [το να πω ένα τυπικό ναι (όχι) όλα καλά (ούτε καν)] αν απλά δεν έχω καμία όρεξη για συζήτηση. ΝΑΙ φίλε μου δεν είμαι καλά, ΌΧΙ δεν γκρινιάζω ΒΕΒΑΙΩΣ και να φύγεις αν δεν σ’αρέσει η ειλικρίνεια.