Ιερό πάθος

Έχω ανάγκη να γράψω για όσα με κάνεις να νιώθω. Να τα αποτυπώσω στο χαρτί για να μην χαθούν στο άπειρο της αιωνιότητας. Να τα διαβάζω και να μην ξεχνώ στιγμή τι μου συνέβη μαζί σου. Το μυαλό έπαψε να δίνει εντολές. Κάτι άλλο μέσα μου, κάτι ιερό που όνομα δεν μπορώ να του δώσω, κινεί τα νήματα. Με ωθεί προς την γλυκιά σου καταστροφή. Καταστροφή εσύ, καταστροφή εγώ κάπου θα τα βρούμε.

Απλώνω το χέρι να σε αγγίξω και καις. Είναι η φωτιά που έχεις περιορίσει μέσα στα δύο σου στήθια. Φωτιά εσύ, φωτιά εγώ κάπου θα τα βρούμε.

Αθώος είσαι και τους αθώους στην εποχή που ζούμε πρέπει να τους σεβόμαστε, έχουν απομείνει λίγοι. Τα μάτια σου μαρτυρούν τι νιώθεις και αυτό είναι ευλογία για εμένα. Σε φιλώ όπως θα προσκυνούσα κάτι πολύ ιερό για εμένα.

Κοιτώ ψηλά στον ουρανό και ψάχνω να ευχαριστήσω κάτι ή κάποιον που μπήκες στη ζωή μου. Απάντηση δεν παίρνω.. Κάτι θα ξέρουν, κάτι άλλο μου κρύβουν.

Μα τι είναι πια αυτό που αισθάνομαι όταν σε έχω δίπλα μου; Ασφάλεια και φόβος συνάμα. Φόβος μην σε χάσω, φόβος μην χάσω όσα μου επιφυλάσσει το αύριο μαζί σου.

Αυτό δεν είναι έρωτας. Δεν έχει περιγραφή. Δεν χωρούν περιγραφές στα συναισθήματα. Σε ευχαριστώ.