Αιώνιος δεσμός

Θέλω τόσο πολύ να γράψω ένα κείμενο για εσένα. Το σκέφτομαι συνέχεια, ειδικά όταν συνειδητοποιώ πόσο καιρό θα είμαι μακριά σου. Τι θα κάνω χωρίς εσένα;

Χρόνια τώρα τα ζόρια που τραβάω τα κάνεις να φαντάζουν ένα τίποτα. Με ένα “ηρέμησε” και μια αγκαλιά σου παίρνεις όλες τις ανησυχίες και τους φόβους μακριά μου.

Σαν μικρό παιδί δίχως μαμά ψάχνω μια αγκαλιά κάποιες φορές κι έρχομαι τρέχοντας και χώνομαι στην δική σου. Για τις τόσες αγκαλιές που με έχεις κάνει ένα ευχαριστώ είναι πολύ λίγο. Τα λόγια είναι περιττά όταν έχουν να κάνουν με την φιλία μας.

Σε μισώ και σε αγαπώ όπως μόνο εσένα ξέρω να μισώ και να αγαπώ! Συναισθήματα παράλληλα και τόσο αλληλενδετα. Όπως εγώ δεν μπορώ χωρίς εσένα, έτσι κι αυτά δεν υπάρχουν το ένα δίχως το άλλο. Την ζωή μου δεν θα μπορούσα να την φανταστώ αν δεν είχες μπει, από το πουθενά, σε αυτήν. Με βοηθάς να εξελιχθώ, να αντιμετωπίσω τους ίδιους μου τους δαίμονες. Κι είναι πολλοί οι δαίμονες που με στοιχειώνουν, μάτια μου. Φοβάμαι πως αν με αφήσεις μόνη θα με κατασπαράξουν!

Χάνομαι μόνη κι ο κόσμος δεν είναι καλός. Ούτε εγώ είμαι αρκετά καλή για να επιβιώσω εκεί έξω δίχως το στήριγμα μου. Γεννήθηκα σε λάθος μέρος και σε κακή στιγμή όμως κάποιες φορές η παρηγοριά μου είσαι εσύ. Το μόνο που μου ταιριάζει είσαι εσύ.

Διαβάζω από την αρχή το κείμενο αυτό και μου φαίνεται λίγο, χαζό, ανούσιο μπροστά στα όσα θέλω να σου πω.

Δεν μου αρέσουν τα “ευχαριστώ”. Πρόχειρα, ψεύτικα, ανεπαρκή ακούγονται.

Δεν θέλω να μιλάω, δεν το κάνω καλά. Να γράφω έμαθα και τώρα δυσκολεύομαι! Σε αγαπάω.