Έρωτας ήμασταν

Έρωτας είναι ένα δροσερό αεράκι μέσα στο κατακαλόκαιρο του Αυγούστου. Ένα τραγούδι του οποίου οι στοίχοι και η μελωδία ταιριάζουν τόσο καλά ώστε να σου δημιουργούν ανατριχίλα. Μια μυρωδιά που σε κάνει να θες να την γευθείς. Ένα άγγιγμα που ζητάς τόσο απελπισμένα ώστε να βάλεις τα κλάματα. Το παγωμένο νερό μετά από ώρες δίψας μέσα στον καύσωνα του Ιούλη και η ζέστη ενός τζακιού μετά από μια κρύα μέρα του Δεκέμβρη. Το κρεβάτι σου στο τέλος της εξουθενωτικής μέρας σου.

Έρωτας είναι ένα βλέμμα, ένας κόμπος στο στομάχι, η τρέλα και τα όνειρα. Η αβεβαιότητα του αύριο. Η ανασφάλεια του αν νιώθει ότι εσύ. Και οι διάφορες παρανοϊκές υποθέσεις που κάνεις. Το χαμόγελο του το κίνητρο σου. Και το άγγιγμα του η βενζίνη για ταξίδι χωρίς επιστροφή.

Έρωτας ήταν το σεξ τα πρωινά. Τα τσιγάρα σου στο τραπέζι. Οι χαζές ερωτήσεις σου και το αμήχανο γελάκι σου. Ο ενθουσιασμός και η ανάγκη σου να μου δίνεις τα πάντα. Να είμαι τα πάντα. Να με χαζεύεις και να σε χαζεύω όταν περπατάμε. Και να γελάμε. Ήταν έρωτας… Ερωτάς ήταν το Μοναστηράκι. Το παγωτό. Η μουσική. Το φαγητό. Έρωτας ήσουν εσύ… Έρωτας είμαι εγώ.