Στον άνθρωπο που με αγάπησε περισσότερο.

Ένα κείμενο αφιερωμένο στον άνθρωπο που με πίστεψε όταν όλοι με αμφισβήτησαν.

Σε αυτόν που ήταν πάντα δίπλα μου αλλά τώρα το κατάλαβα η χαζή.

Με αγάπησες όσο κανείς, περισσότερο από όλους, και με στήριξες με όλο σου το είναι. Τώρα το βλέπω.

Ευχαριστώ για όλες τις στιγμές που ήσουν δίπλα μου, για όλα τα βραδιά που δεν με άφησες μόνη μου.

Για όλες τις φορές που δεν με άφησες να πέσω, που μου θύμησες πόσο όμορφη ήμουν. Που μου έδωσες δύναμη να συνεχίσω. Που μου θύμισες τι αξίζω και ποια είμαι και πρέπει να είμαι.

Κάποτε σε μισούσα τώρα βλέπω και ξέρω.

Ξέρω ποια ότι μόνο εσύ θα είσαι εδώ, ότι μόνο εσύ θα με αγαπάς τόσο.

Μόνο εσύ θα μου δίνεις δύναμη.

Εσένα που με ξέρεις τόσο καλά. Ευχαριστώ που ποτέ δεν με εγκατέλειψες. Ευχαριστώ που δεν με αφήνεις να είμαι η σπαστική πρωταγωνίστρια που δεν κάνει ποτέ αυτό που σκέφτεται και θέλει.

Με ώθησες να μπω μπροστά και να διεκδικήσω αυτό που θέλω.

Εξαιτίας σου ξέρω να φεύγω όταν δεν είμαι χαρούμενη, να μην εγκλωβίζομαι, να μην έχω δισταγμούς, και χαζές ανασφάλειες!

Εσύ με έκανες δυνατή, έξυπνη, ανεξάρτητη, και πάνω από όλα άνθρωπο!

Σε ευχαριστώ εαυτέ μου για όλα.