Πόρτα για το παρελθόν

Έπρεπε να φύγεις μακριά μου από την πρώτη στιγμή.

Στο έλεγα κι εγώ στο έλεγαν κι οι άλλοι, δεν είμαι για σένα.

Δεν είμαι ικανός να αγαπήσω κανέναν πόσο μάλλον εσένα κοριτσάκι μου. Χίμαιρα ήσουν εσύ ολόκληρη.

Το συναίσθημα προσωποποιημενο και τίποτα λιγότερο!

Κάθε φορά που σε έβλεπα η καρδιά μου, που με προσπάθεια είχα παγώσει, ήθελε να βγει έξω από το στήθος κι εγώ την εμπόδιζα.

Δεν φταίω, έμαθα να την εμποδίζω.

Βρίσε με, πες με μαλάκα, το αξίζω.

Η αδιαφορία σου με χτυπάει σαν γροθιά στο πρόσωπο.

Σκέφτομαι την πόρτα που έκλεισες όταν βγήκες από το αμάξι.

Όταν κολλάω σε κανένα φανάρι κοιτάω την πόρτα του συνοδηγού και φαντάζομαι πως την ανοίγω και βρίσκομαι πίσω σε εκείνη την στιγμή..

Έφυγες απότομα.

Οι κόκκινες μπούκλες σου έπεφταν πάνω στο κίτρινο φουστάνι που φόραγες κι εκείνη την πρώτη φορά που σε είδα..

Με άφησες με την πλάτη σου για τελευταία εικόνα.

Μου άξιζε.

Μένω αγκαλιά με τον εγωισμό μου και θα σώσω οτιδήποτε κι αν έμεινε από τον πάγο γύρω μου.

Συγγνώμη.

Συγγνώμη που ήμουν αυτός που θα σε έκανε ευτυχισμένη.

Συγγνώμη που δείλιασα.

Συγγνώμη από έναν μαλάκα.