Στο τέλος

Όνειρα από χρυσό έγιναν στάχτη και η καρδιά σου που μου είχες με τόση εμπιστοσύνη δώσει έσπασε.

Λυπάμαι.

Εσένα που τόσο αληθινά αγάπησα τώρα αφήνω.

Την ευτυχία που μια φόρα χάλασα, χίλιες φορές να με μισείς.

Συγνώμη.

Στο τέλος σε πλήγωσα εγώ. Δεν το ήθελα όμως! Σε παρακαλώ μην πονάς.

Τις στιγμές που έπρεπε να σε αγαπώ περισσότερο εγώ σε μίσησα.

Με άφησες και σε άφησα. Έπρεπε να μείνω.

Μα έφυγε ο έρωτας μικρούλι μου.

Δεν μπορούσα να μείνω.

Το αφήσαμε. Εσύ στη δικιά σου κόλαση και εγώ να φεύγω όλο και πιο μακρυά, να σου φωνάζω θέλω και άλλα, με χάνεις!

Δεν άκουγες όμως, χαμένος μέσα στις σκέψεις σου δεν άκουγες!

Όλο μίλαγες!

Οι λέξεις δεν έφταναν, ήθελα πράξεις.

Σε παρακαλώ όταν βγεις από την κόλαση σου και νικήσεις τους δαίμονες σου έλα να με βρεις.

Ξέρω δεν το αξίζω.

Ακόμα δεν το πιστεύω! Ήρθε το τέλος μας..

Ο έρωτας που είχα τόσο ανάγκη έφυγε.

Άραγε θα με αγαπήσει ξανά κάποιος όσο με αγάπησες εσύ;

Εγώ θα ξανανιώσω ποτέ όπως μαζί σου;

Σε ευχαριστώ για όλα.

Σ'αγαπάω μικρούλι μου αντίο.