Νύφες

Μύρια αστέρια να φώτιζαν τον ουρανό στον ήχο της φωνής σου καθώς σ'ακούω να τραγουδάς στην πρύμνη ενός ταξιδιού δίχως γυρισμό.

Είναι οι στάλες των ονείρων πια καρφιά στα δυο σου μάτια που έκλεψαν μια ημέρα σαν και τούτη την λάμψη του ωκεανού που απλώνεται στα πόδια μου.

Και 'γω θα σκουπίσω την αλήθεια σου με το πιο γλυκό μαντήλι που φτιάχτηκε από τους πιο κρυφούς πόθους της ψυχής μου για να μπορέσω-έστω για μια στιγμή-ν'αγγίξω την κρυφή σου ύπαρξη.

Μην με διώχνεις.

Αν με διώξεις δεν υπάρχει μέρος να πάω.

Εδώ ανήκω.

Στην ακυβέρνητη αυτή στιγμή, κάπου πλασμένος από τα έρμαια χέρια ενός θεού που με έστειλε σε εσένα για να ανάψω μια φωτιά σβησμένη.

Ξέρω. Ξέρω πως σε τρομάζει η όψη μιας αδύνατης αγάπης.

Μα μην φοβάσαι.

Θα φοβηθώ εγώ για σένα, σαν φιλήσω τα μάτια σου το βράδυ.

Καληνύχτα.