Κίτρινο φόρεμα

Ώρα 23:30

Κάθομαι μόνος μου στο μπαρ της γειτονιάς περιμένοντας ένα φίλο.

Έχω ήδη πιει 3 ποτήρια ουίσκι να φύγει από πάνω μου η ένταση της δουλειάς.

Είναι βραδιά τζαζ στο μπαρ.

Κοιτάω επίμονα την πόρτα να δω τον φίλο μου.

Αντί για αυτόν μπαίνει μέσα μια γυναίκα.

Με αργά και σταθερά βήματα κατευθύνεται σε ένα τραπέζι.

Φοράει ψηλές γόβες και ένα κίτρινο φόρεμα που κρύβει μόνο τα απαραίτητα. Δεν ξεκολλάω το βλέμμα μου από πάνω της.

Περνάνε 10 λεπτά και σηκώνεται να χορέψει στους αργούς ερωτικούς ρυθμούς της τζαζ.

Ξαφνικά όλα γύρο μου σταματάνε και εκείνη έχει γίνει ένα με τον ρυθμό.

Την κοιτάω μαγεμένος.

Θεέ μου.

Κάποιος κουτός θα έλεγε ότι είναι η άνοιξη έτσι όμορφη μέσα στο κίτρινο φόρεμα της.

Όχι.

Είναι ο χειμώνας, επικίνδυνος, κρύος και πανέμορφος.

Σε μαγνητίζει, ξέρει ότι την θέλουν, ξέρει πόση επιρροή έχει πάνω τους.

Και όταν νομίζουν ότι την έχουν φεύγει.

Είναι ελεύθερη, γυναίκα που δεν μπορείς να ελέγξεις.

Ο φίλος μου έχει έρθει, τον αγνοώ.

Δεν σταματάω να την κοιτάω.

Το τραγούδι τελειώνει.

Εκείνη φεύγει.

Έχω μείνει σαστισμένος.