Σε εναν παλιο έρωτα

- Τι πρόβλημα έχεις μαζί μου;

- Το πρόβλημα είναι με εμένα κι όχι με εσένα. Μόνο με εμένα που ακόμη σε σκέφτομαι.

- Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Δεν είμαι για εσένα.

- Πάντα το έλεγες αυτό ποτέ όμως δεν μου είπες ξεκάθαρα το γιατί.

- Γιατί τι;

- Γιατί δεν είσαι για εμένα;

Γιατί ενώ ένιωθα πως με θες οι πράξεις σου αποδείκνυαν το αντίθετο; Γιατί έκανες ότι έκανες; Γιατί με διεκδίκησες για να με αφήσεις; Γιατί με κοιτάς ακόμη με αυτό το βλέμμα; Γιατί συνεχίζεις να με πονάς και τώρα που δεν υπάρχεις στη ζωή μου; Γιατί;

- Γιατί ούτε εγώ δεν ξέρω τι θέλω ή τι κάνω πια. Παλεύω με εμένα και όμως σπάω ότι αγγίζω. Ο Μίδας έκανε χρυσό ότι άγγιζε, έτσι κι εγώ μόλις έρθω κοντά σε κάτι που μου αρέσει το σπάω και καταφέρνω να κοπώ κι εγώ από τα θραύσματα που αφήνει φεύγοντας.

- Δεν ήθελα να φύγω. Με έδιωξες από κοντά σου..

- Θα ξαναγύρναγες αν άλλαζα;

- Δεν θέλω να αλλάξεις. Μην το ξαναπείς αυτό. Όπως ήσουν και είσαι σε ερωτεύτηκα, έτσι κατάφερες να μπεις μέσα μου και να τα κάνεις όλα μπουρδέλο. Άλλαξα εγώ.. Με άλλαξε η επαφή μαζί σου και δεν θα είμαι ξανά η ίδια. Τώρα κόβω χωρίς να με σπάσεις γιατί το έκανες μια φορά και τα κομμάτια δεν ξανακολλησαν από τότε.

- Δεν μας άξιζε τέτοιο τέλος.

-Δεν μας άξιζε το τέλος! Για να υπάρξει τέλος πρέπει να υπάρχει και αρχή. Εμείς μόνο μια "μέση" ζήσαμε κι αυτή λειψή, σαν τα αισθήματα σου για μένα. Παθιασμένη όμως σαν το κύμα έρωτα που κάλυψε τα πάντα μέσα μου.

- Ποίηση τα λόγια σου ακόμη και τώρα.

- Ακόμη και τώρα.. Ακόμη και τώρα μου μιλάς με γρίφους.

- Τι θες από εμένα;

- Εσένα, σου είχα πει κάποτε. Πλέον μόνο απαντήσεις θα μπορούσα να ζητήσω. - Να στις δώσω.

- Δεν είναι ανάγκη. Άργησες. Έπρεπε να έρθεις πιο νωρίς. Τότε που ακόμη και τρεις μήνες μετά ήλπιζα να σε πετύχω στον δρόμο, τότε που περίμενα τηλέφωνο σου στο άγριο χάραμα και ξημέρωνα κι εγώ μαζί με τον ουρανό, όταν ήθελα να ακούσω από κοινούς γνωστούς πως ρώτησες για εμένα, που πέρναγα από τον δρόμο σου και το στομάχι μου πονούσε από τη δύναμη των συναισθημάτων. Τότε.. Τώρα είναι αργά.

- Έχω πολλά να σου πω τώρα..

- Τώρα είναι αργά! Το τέλος μας, όπως το αποκαλείς, γράφτηκε και εγώ κουράστηκα να αποζητώ τελειωμένες αρχές.

- Μα..

Είχε ήδη φύγει. Τα πόδια της έτρεμαν αλλά το κατάφερε. Την στιγμή που γύρισε το κεφάλι έκανε εμφάνιση και το πρώτο της δάκρυ.

Αυτός;

Εκεί. Άφησε και πάλι τα πράγματα μισά με λειψές σκέψεις κι εξηγήσεις του κώλου.