Ο κόσμος που ζούμε

Φοβάμαι. Μια λέξη που συνοδεύεται από πολλά συναισθήματα και άπειρες σκέψεις.

Φοβάμαι για το τι συμβαίνει στον κόσμο που ζω και μεγαλώνω.

Το μυαλό μου δεν μπορεί να δεχτεί πως υπάρχουν ακόμη γύρω μας άνθρωποι που συνειδητά στρουθοκαμηλιζουν και δέχονται έτοιμες, πακεταρισμένες απόψεις για το οτιδήποτε, δίχως να αποκτούν ποτέ κριτική σκέψη και ουσιαστικά δική τους γνώμη. Ζουν λαμβάνοντας τις απόψεις των γονέων τους, των φίλων και των λοιπών γνωστών αλλά φυσικά και την εικόνα του κόσμου μέσα από την προπαγάνδα καναλιών και κομμάτων και η διαδικασία προσωπικής έρευνας που θα οδηγήσει σε ανάπτυξη των ίδιων φαντάζει ιδεατή. Παρωπίδες τοποθετούνται στα μάτια τους την στιγμή της γεννήσεως αλλά δεν γίνεται και κάποια προσπάθεια απαλλαγής από αυτές.

Μισαλλόδοξοι άνθρωποι με φασιστικές απόψεις εξαπλώνονται παντού, άτομα που σε αναγκάζουν να ντρέπεσαι για την ανθρωπότητα, ενώ σε βάζουν στην διαδικασία να συνειδητοποιήσεις την οπισθοδρόμηση που επικρατεί εν μέσω 21ου αιώνα.

Ο κόσμος που ζούμε βιώνει ραγδαία ανάπτυξη στην τεχνολογία, στην ιατρική και στην επιστήμη.

Επιπλέον ραγδαία πτώση στην ανθρωπιά, στην ευαισθησία και στην ανιδιοτέλεια.

"Ο θάνατος σου η ζωή μου" ,φράση πιο επίκαιρη από ποτέ. Όλοι καραδοκούν με μαχαίρια να πάρουν ότι προλάβουν. Αθώες ψυχές χάνονται στον βωμό του συμφέροντος. Κι εμείς; Τι κάνουμε εμείς; Γκρινιάζουμε παγιδευμένοι στην μιζέρια μας χωρίς να κατανοούμε ότι τα χειρότερα υπάρχουν κι είναι ακριβώς δίπλα μας. Ένα "καλημέρα " είναι ακριβό πια..

Σκέψεις σαν αχταρμάς χυμένες στο χαρτί. Φοβάμαι για εμένα. Φοβάμαι για εσένα. Φοβάμαι.