Πάει ο παλιός ο χρόνος... εμείς πού πάμε;
Μην τρομάζεις, δεν θα θέσω μεταθανάτιες απορίες.
Μιλάω για την πορεία μας με την πάροδο του χρόνου. Και επειδή οι άνθρωποι κινητοποιούμαστε συνήθως τελευταία στιγμή, η περίοδος που διανύουμε θεωρείται από τους περισσότερους πολύ σημαντική διότι είναι μια επιπλέον ευκαιρία για όλα.
Στην πραγματικότητα όμως το ξέρεις και εσύ πως δεν φτάνει να είσαι φιλάνθρωπος και ο καλύτερος εαυτός σου μόνο τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά (εξίσου να δείχνεις την αγάπη σου στις 14 Φεβρουαρίου και να είσαι εκεί για κάποιον μόνο την ημέρα των γενεθλίων του).
Εάν τον περισσότερο χρόνο από την ζωή σου συνηθίζεις να αναβάλεις προσωπικές καταστάσεις, να κρατάς κακία και να παγώνεις διάφορα θέματα ανάλογα με το πως σε βολεύουν, τότε δεν παίζουν κανένα ρόλο τα παραπάνω. Μπορεί να είναι μια ευκαιρία για να αναθεωρήσεις ορισμένα πράγματα, διότι η μοναξιά είναι δύσκολη, αλλά αυτή η αιτιολόγηση δεν αρκεί για να αλλάξει τίποτα και προφανώς τον υπόλοιπο καιρό θα ζεις μια μέτρια <<καλό>>βολεμένη ζωή χωρίς καμία ταραχή.
Όμως αν προσπαθείς καθημερινά να χαίρεσαι που είσαι ζωντανός και που προσφέρεις κάτι στον κόσμο, χωρίς αντάλλαγμα, τότε σίγουρα όλες οι μέρες θα γίνουν εξίσου σημαντικές. Σίγουρα είναι ακατόρθωτο να ζεις το κάθε λεπτό στο έπακρο, όμως αν σκεφτείς πως αυτή την στιγμή που διανύω τώρα δεν θα την ξαναζήσω ποτέ με τον ίδιο τρόπο και ίσως και καθόλου, πιστεύω πως θα αναθεωρήσεις αρκετά πράγματα και δεν θα σπαταλάς άδικα τον χρόνο σου.
Δεν είναι ακατόρθωτο αυτό που σου λέω απλά θέλει πολύ δουλειά η οποία πηγάζει από έντονη επιθυμία για βελτίωση του συνόλου.
Δεν υπάρχει λόγος να είσαι εγωιστής με την αρνητική του έννοια, γιατί πρέπει να υπολογίζεις τον εαυτό σου και να θεωρείς πως αξίζει και όχι για να αποδείξεις κάτι στους άλλους, αλλά γιατί θα σε βοηθήσει πολύ στην ανεξαρτητοποίηση σου.
Μπορεί αυτά τα Χριστούγεννα να είναι τα πιο μοναχικά που θα περάσεις ( και ας υπάρχει και γύρω σου κόσμος), την Πρωτοχρονιά να μην γιορτάσεις με ιδιαίτερο τρόπο ή και καθόλου, στα γενέθλια σου να μην σε θυμηθούν αυτοί που ήθελες ακόμη να μην νοιώσεις ξεχωριστός και στις 14 Φεβρουαρίου να νιώθεις πως δεν σε αγαπάει κανείς (εντάξει δεν λέω να σου τύχουν όλα μαζί, αν και μπορεί να γίνει), αλλά δεν έχει καμία σημασία γιατί υπάρχουν τόσες μέρες για να νοιώσεις όμορφα και δεν χρειάζεται να είναι συγκεκριμένες γιατί μπορείς να προσπαθήσεις για όσα επιθυμείς ακόμη και αν είναι η πιο ακατάλληλη στιγμή και ας φας και τα μούτρα σου.
Καλύτερα να ζεις με όμορφες δυσκολίες παρά να βολευτείς με ό,τι έχει ορίσει η κοινωνία και να πορευτείς ομοιοτρόπως.
Η ζωή είναι μικρή και το ξέρουμε όλοι, βάλε τους στόχους που θέλεις να πετύχεις, οι οποίοι μπορεί να μην πετύχουν ούτε και φέτος αλλά μια μέρα θα γίνουν πραγματικότητα και μπορεί να μην το συνηδειτοποιήσεις καν.
Πάντα εύχομαι το ίδιο διότι είναι το κυριότερο.
Υγεία.
Ψυχική(γιατί αλλιώς δεν πάμε πουθενά) και Σωματική (γιατί δεν θα μας αφήνουν να πάμε πουθενά).