Ζωή δίχως νόημα

Και ξαφνικά ένα "Κουράστηκα " είναι λίγο.

Όλοι περιμένουν εσένα που πάντα χαμογελάς να είσαι δυνατός και να συνεχίσεις έτσι.

Κάποια στιγμή όμως τα χαμόγελα τελειώνουν και το ντουλάπι που τα φύλαγες πιάνει αράχνες.

Είναι άσχημο να μην θες να προσπαθείς, όταν τα παρατάς όλα κι αφήνεσαι . Περιμένεις δίχως να περιμένεις πράγματι κάτι. Το μόνο που επιθυμείς είναι να χαθείς.

Ούτε εσύ ήθελες να πάψεις να προσπαθείς, δεν το επέτρεψες απλά σε κατέβαλε! Το στόμα πόναγε από τα πολλά χαμόγελα και τα χέρια σου από το να σηκώνεις άλλους.

Κι εκεί που πάντα έβλεπες το ποτήρι μισογεμάτο κι έλεγες πως όλα είναι στο χέρι μας, το ποτήρι αδειάζει κι ακόμη και το χέρι σου αν είχε επιλογή θα απομακρυνόταν από εσένα.

Η απάντηση στο πως θα περιέγραψες τον εαυτό σου τώρα : Άοσμος - Άχρωμος - Ανίκανος - Δίχως λόγο ύπαρξης.

Δέχτηκες αρκετά χτυπήματα και χρωστάς κραυγές! Ο πόνος που συσσωρευόταν έφτασε η στιγμή να ελευθερωθεί. Είναι τόσος που δεν σε αφήνει να νιώσεις.

Φοβάσαι τα συναισθήματα και γι'αυτό παύεις να έχεις.

Ο χρόνος δεν είναι γιατρός καθώς λένε. Αναισθητικό είναι που παγώνει κάθε κύτταρο.

Πήγε όμως ήδη τρεις κι είσαι ακόμη καθισμένος στο ίδιο σημείο που ήσουν πριν δύο ώρες. Παραμονή Χριστουγέννων κι εσύ μόνος. Η λειψή οικογένεια σου φαίνεται κουραστική, οι φίλοι βαρετοί κι εσύ ανυπόφορος.

Ούτε σκέψεις δεν έχουν θέση στην ζωή σου, πόσο μάλλον άνθρωποι. Δεν σε απασχολεί να μείνουν με την καλή εικόνα που έχουν για σένα.

Δεν υπάρχει κάτι με νόημα πλέον.

Τα έχεις χάσει όλα χωρίς καν να παίξεις.

Δεν θα ποντάρεις πουθενά, στα πήραν όλα προ πολλού.

Κάποτε μίλαγες για το νόημα της ζωής και έκανες όνειρα.

Τώρα το παιδί που ήσουν ντρέπεται για εσένα.

Καλά Χριστούγεννα εαυτέ μου!