Φεύγω

Θέλω λίγο χρόνο. Ή μάλλον πολύ. Για να δώσω στον εαυτό μου την αγάπη που έδωσα σε εσένα και δεν πήρα πίσω.

Γράφω για όλα αυτά που με πνίγουν.

Προσπαθώ να σε βάλλω στα κείμενα μου, να τα γράψω να φύγεις.

Να γίνεις τα γράμματα, οι λέξεις που σχηματίζονται, και έτσι σιγά σιγά να εξασθενήσεις.

Ήθελα τόσο απεγνωσμένα να αγαπηθώ που δεν κατάλαβα ότι αυτό που μου έδινες ήταν ψίχουλα προσοχής σε πολύχρωμο περιτύλιγμα.

Είχα ντύσει την ψυχή μου τόσο όμορφα, είχα σουλουπώσει το μυαλό μου, είχα φωτίσει και τα μάτια μου. Και η καρδιά μου ήταν όμορφη και καινούργια, τόσο όμορφα τυλιγμένη για να στην δώσω. Χάλασε τώρα.

Κλαίω για τα όνειρα που έκανα.

Εγώ η χαζή που σε αγάπησε.

Πως λοιπόν μπόρεσες και με έπαιξες;

Πως με ξεγέλασες με τόσο φτηνά συναισθήματα;

Μα κατά βάθος το ήξερα.

Ήξερα ότι δεν ένιωθες τίποτα μα ήλπιζα.

Ήξερα ότι θα πονέσει μα ήλπιζα.

Ήλπιζα..

Και περίμενα, περίμενα να έρθεις αλλά δεν ήρθες και τώρα φεύγω εγώ..