Δεν κοιμάμαι καλά. Σκέφτομαι πολύ.

Άλλο ένα βράδυ ξυπνάω ιδρωμένη. Κοιτάζω γύρω μου και τα δευτερόλεπτα περνούν έως ότου να καταλάβω που είμαι. Τα διάφορα "αν " γυρίζουν στο κεφάλι μου. Άγχος, πίεση, έρωτας.. Δεν ξεχωρίζω πια τι είναι καλό και τι κακό από αυτά, μου είναι αδύνατον να καταλάβω.

Φοβάμαι να αφεθώ ένα λεπτό της μέρας. Η σκέψη συνεχώς με παρασέρνει και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό.

Κάποτε σε μια συνέντευξη η Μποφίλιου είχε πει "Σκέφτομαι ακόμη και στον ύπνο μου. " και νομίζω πως δεν έχω ταυτιστεί περισσότερο με κάποια φράση. Παίρνω οτιδήποτε περνάει από το κεφάλι μου το πρωί και το μεταφέρω σε όνειρα το βράδυ. Ακόμη και τις λύσεις που ψάχνω τη μέρα τις ανακαλύπτω τη νύχτα.

Μήπως υπερβάλλω; Μπορεί να ξεφεύγω αλλά το μυαλό μου πονάει.

Κάθε νύχτα το ίδιο συναίσθημα και αυτός ο βραχνάς δεν λέει να φύγει από πάνω μου.

Φόβος, αϋπνία, ιδρώτας, δύσπνοια, ύπνος με δυσκολία, απότομο ξύπνημα μετά από εφιάλτη!

Αυτή είναι πλέον η καθημερινότητα μου με μικρές διαφοροποιήσεις.

Θέληση για ηρεμία υπάρχει αλλά δεν γνωρίζω τι είναι αυτό που με κρατάει δέσμια του εγκεφάλου μου.

Ας βυθιστώ σε έναν ύπνο ωρών, δίχως διακοπή, με όμορφα όνειρα..

Υπάρχουν και τα όμορφα όνειρα ως δώρο κάποιες φορές ,που έρχονται και γαληνεύουν την ψυχή μου.

Και να δεις τι όμορφη μέρα ξημερώνει όταν έχει συμβεί κάτι τέτοιο . Και είναι αθώα, έως και παιδικά. Τεράστια λούνα παρκ που χάνεσαι μέσα, υπέροχοι άνθρωποι δίχως στάλα κακίας ,ζεστή γαλατόπιτα της γιαγιάς Μαρίκας που τόσο μου λείπει.

Υπενθύμιση!

Αυτά τα όνειρα έρχονται σπάνια.

Ίσως σήμερα κοιμηθώ, ίσως δαμάσω απόψε τις σκέψεις μου ή ίσως πάλι να με δαμάσουν αυτές..