Όταν οι στόχοι σε πάνε παρά κάτω

Φανταστείτε έναν άνθρωπο που ζει την ζωή του φιλήσυχα, έχει την ρουτίνα του, κάποια στάνταρ πράγματα που κάνει καθημερινά, με τα ίδια άτομα, στα ίδια μέρη, με τις ίδιες καταστάσεις και τα ίδια συναισθήματα.

Έρχεται όμως η στιγμή που θέλει να ταράξει τα νερά και και να βγει από αυτή την ανιαρή κλειστοφοβική ρουτίνα που ρουφάει σιγά σιγά το μεδούλι της ενέργειας που έχει σαν απόθεμα ο κάθε άνθρωπος.

Ίσως αυτό που λείπει στους περισσότερους είναι το κίνητρο να βρει παραπάνω νόημα η ζωή τους, αυτό όμως θα επιτευχθεί μόνο όταν θέσει κάποιος ένα στόχο.

Ο στόχος θα πρέπει μεν να είναι ρεαλιστικός αλλά να έχει και μια δόση τρέλας. Δεν χρειάζεται να είναι πάντα μακροχρόνιος γιατί γίνεται μετά και απελπιστικά ανυπόμονος αυτός που τον έχει θέσει έτσι καταλήγει να απογοητεύεται και να νιώθει άχρηστος ...

Το θέμα επίσης δεν είναι όλη μας η συγκέντρωση να διοχετεύεται στο στόχο που έχουμε γιατί κομπλάρουμε άμα αγχωθούμε για αυτό και στο τέλος μένουμε παγωμένοι και άπραγοι.

Είτε ο στόχος είναι να χάσει κανείς 25 κιλά μέσα σε ένα χρονικό διάστημα, είτε να βρει μια δουλειά και κατ επέκταση χρήματα, είτε να τελειώσει κάποτε τη σχολή, ακόμα και το να κατακτήσει κανείς το άτομο που του αρέσει είναι ένας στόχος που αξίζει να προσπαθήσει κανείς γιατί στο τέλος όλη η διαδικασία θα τον έχει αλλάξει σαν άνθρωπο, ίσως τον έχει κάνει πιο δυνατό, ίσως και να έχει περισσότερη αυτοπεποίθεση.

Υπάρχουν όμως κάποιοι που έχουν χαθεί ανάμεσα στους πολλούς στόχους που έχουν και ξεχνάνε να εκπληρώσουν κάποιον από αυτούς και πλέουν μέσα στη λαοθάλασσα των επιθυμιών, στην καλύτερη περίπτωση τους πετυχαίνουν μερικές φορές κατά το ήμισυ.

Το αίσθημα της επίτευξης όμως δεν το έχουν.

Πως όμως καταφέρνει κανείς να κάνει αυτό που θέλει ;

Δεν έχω ιδέα!

Ξέρω όμως ότι άμα κάτι το θες πάρα πολύ, όχι, το σύμπαν δεν θα συνωμοτήσει για να το αποκτήσεις ,αλλά το μυαλό σου και η προσπάθεια που θα καταβάλεις.

Γιαυτό γράψε κάπου τι θες να κάνεις , βάλε μια ευέλικτη προθεσμία και work work work .