Άλλο ένα βράδυ μοναξιάς

Νιώθω ξανά να πνίγομαι, άδεια από χαρά γεμάτη από θλίψη και απόγνωση.

Ίσως η ρομαντική κομεντί που είδα πριν λίγο να μου θύμισε πόσο μόνη είμαι, ή ίσως κάποια παλιά αγάπη επέστρεψε φευγαλέα και άφησε το στίγμα της βουβά.

Άλλο ένα βράδυ μοναξιάς..

Ξενερωμένη από την ζωή βάζω το κινητό στο αθόρυβο και πέφτω για ύπνο.

Ξυπνάω όμως μετά από λίγο, δυστυχώς είναι ακόμα ένα από εκείνα τα βράδια που δεν μπορείς να κοιμηθείς.

Τι κάνω λάθος;

Μήπως προσπαθώ πολύ;

Νιώθω απόγνωση.

Είναι έτσι οι άνθρωποι η εγώ μόνο;

Όχι, έτσι είναι όλοι. Απογοητεύονται γιατί νομίζουν ότι οι άλλοι θα κάνουν ότι και αυτοί και οι άλλοι το κάνουν είναι η αλήθεια. Απλά οι άνθρωποι είναι τόσο εγωιστές και διαφορετικοί μεταξύ τους που δεν το βλέπουν!

Δεν θέλουν όλοι τα ίδια πράγματα και δεν αγαπούν όλοι το ίδιο.

Ο έρωτας όμως είναι άλλο θέμα.

Γιατί ξέρεις όλοι κάποτε αγαπήσαμε και όλοι κάποτε ζήσαμε με την ψευδαίσθηση ότι κάποιος μας ανταπέδωσε αυτή την αγάπη.

Τι άσχημο παραμύθι.

Γιατί να παίξεις έτσι με κάποιον;

Και αυτό το κλασσικό όποιος αγαπάει επιστρέφει δεν ισχύει!

Όχι, όποιος μετανιώνει επιστρέφει!

Όποιος αγαπάει μένει!