Μεταξύ ουρανού και γης

"Είναι καλύτερο να χεις αγαπήσει και να χεις χάσει, απ το να μην έχεις αγαπήσει καθόλου" Λόρδος Άλφρεντ Τένισον Ανιστορώντας το παρελθόν και ονειροπολώντας το μέλλον κάθομαι στο εδώλιο της μοίρας για κάτι ανύπαρκτο, γιατί ούτε ο ένοχος ζει πλέον και ούτε και ο καταζητούμενος έχει γεννηθεί ακόμα και με μια ελάχιστη παρανοϊκή συμπεριφορά ολίγων λεπτών αφηγούμαι στο εγώ μου περιπτώσεις, εξηγώντας του και τι εννοώ με τον όρο περίπτωση, αν η περίπτωση του αμοιβαίου έρωτα και της άφθαρτης αγάπης υφίσταται στα εν ζωή πλάσματα και όχι μόνο στα θεϊκά και έγραφα κείμενα που φανατίζουν αναγνώστες σε χάρτινες αφηγήσεις πρωταγωνιστών και κομπάρσων.

Κύριο συστατικό ο φόβος, ιδεώδες δημιούργημα αόρατο κι όμως τόσο υπαρκτό, μια σταγόνα φόβου αρκεί για να ανάψει η να σβήσει η επιθυμία, απ την άλλη ο φόβος δίνει τροφή σε αμαρτωλά πάθη, βάζει τρικλοποδιές αλλά και σπρώχνει το θράσος, να υψώσει ανάστημα στο φανταστικό. Ξεπερνώντας αυτό τον ηράκλειο άθλο γεννάτε το θάρρος, σε μεγάλη ποσότητα προσδίδει δυναμική, ευθύτητα και μπορεί να κατακτήσει χώρες όπως μπορεί να καταστρέψει μονομιάς μια ένα ανοιγοκλείσμα του ματιού.

Αφού το μείγμα που διαλέξαμε το ζυγίσαμε προσεκτικά και αφού οι αναλογίες είναι σωστές διαλέγουμε το πιο καθαρό ποτήρι της λογικής, με ρίσκο να διαλέξουμε το σωστό, διότι πολλές φορές η λογική δεν εξυπηρετεί ούτε την αγάπη, αλλά ούτε και τον έρωτα. Η λογική είναι ο έμπορος του μυαλού, όπου αγοράζει και πουλά για το συμφέρον της τσέπης και της ασφάλειας του, κάποιες φορές είναι τίμιος άλλες φορές μας προδίδει.

Και εκεί έρχεται ο δικηγόρος του διαβόλου, αυτό το λυσσαλέο ηφαίστειο που από μέσα του πηγάζουν φλογέρα συναισθήματα και λόγια ποιητικά, πράξεις ιδιαίτερες και τόσο δυνατές που ο ήχος τους σπάει της αλυσίδες και σαν άλλος δέσμιος προμηθέας αναγεννάτε σε κάθε του χτύπο, δίνει ζωή αλλά και δημιουργεί ζωή μ ένα άγγιγμα. Κι όλα αυτά ανεξήγητα φαντάζουν στους κοινούς ανθρώπους και μόνο όσοι τα ζουν έχουν την ιδιότητα να δημιουργούν και να αντιλαμβάνονται σωστά το μείγμα.