Όταν χάθηκες.

Ήταν Κυριακή πρωί όταν ξύπνησα και όλα είχαν αλλάξει.

Σε είχα χάσει. Βρισκόσουν εκεί μα σε είχα χάσει.

Σε κοιτούσα και έβλεπα τα μάτια σου, σε έβλεπα μα εσύ εμένα όχι.

Που είσαι;

Σε ποιο κόσμο βρίσκεσαι;

Είναι πιο ωραία εκεί;

Γιατί είσαι τόσο αναστατωμένος;

Μην κλαις.

Τι σου κάνανε;

Τι σου είπαν;

Μην του ακούς, κοίτα με. Δε μπορεί να συμβαίνει αυτό, είναι αδύνατον. Είναι μία κρίση θα περάσει.

Ήταν ένα όνειρο, ξύπνα.

Κοίτα με, εγώ είμαι.

Ηρέμησε, είμαι εδώ. Δε θα πάθεις κακό θα σε προσέχω στο υπόσχομαι. Θα είμαι δυνατή στο υπόσχομαι.

Έλα, δε θα πάμε μακριά. Θα σε κρατάω εγώ. Σφιχτά,πολύ σφιχτά.

Είσαι εδώ;

Δε πειράζει , θα περάσει.

Ημέρα δεύτερη και δε γύρισες ακόμα, δεν σε έχω ξαναδεί πιο ευάλωτο, δεν έχω ξανανιώσει πιο ευάλωτη.

Ημέρα τρίτη,

2πμ χτυπάει το τηλέφωνο, ξέρω δεν είναι για καλό.

Ακούγονται οι φωνές σου.

Σε παρακαλώ ηρέμησε.

Πως θα τους το πω;

Θα φοβηθούν τόσο, θα λυγίσουν. Είμαι δυνατή, θα τους στηρίξω εγώ.

Δεν είσαι πια ελεύθερος.

Ημέρα τέταρτη.

Δεν αντέχω να σε βλέπω άλλο έτσι.

Μου λείπεις, που είσαι;

Γύρνα.

Σε εκλιπαρώ γύρνα.

Ημέρα πέμπτη, έκτη παλεύω με τους δαίμονες μου.

Ημέρα έβδομη και δεν αντέχω άλλο.

Μία εβδομάδα και ένιωσα τα χρόνια να σβήνονται.

Όσο μεγαλύτερη η αναμονή τόσο μικρότερη η ζωή μου.

Ήμερα όγδοη και ένατη και δέκατη, δεν έχω ξανά νιώσει τόσο μόνη.

Σε ποιόν να εξηγήσω και ποιος να καταλάβει;

Είσαι εδώ και έχεις χαθεί σε χρειάζομαι.

Δε θέλω να ζήσω έτσι σε παρακαλώ.

Δε θέλω να έρχομαι να σε βλέπω εδώ.

Γύρνα και ζήσε τη ζωή σου σε ικετεύω.

Δεν έχω ξανανιώσει τέτοιο πόνο.

Θεέ μου στο ορκίζομαι, δεν έχω πονέσει τόσο.

Κάνε το να σταματήσει. Έχει να ζήσει τόσα.

Έχω χάσει το μέτρημα και εσύ δεν είσαι εδώ.

Δε θέλω να σε χάσω.

Γύρνα πίσω σε παρακαλώ.

Δε θέλω να σε χάσω.