Υγεία πάνω απ'ολα

Τρομαγμένες μανούλες που κρατούν σφιχτά στην αγκαλιά τους τα γριπιασμένα τους μικρά, καλούν πανικόβλητες το γιατρό τους έπειτα από τον εντοπισμό ενός και μόνο φτερνίσματος.

Περιμένουν με αγωνία στην αναμονή μαζί με το "άρρωστο" παιδάκι,το οποίο τρέχει δεξιά και αριστερά ανέμελο εκτεθειμένο σε ένα μέρος το οποίο αποτελεί το ίδιο εστία μικροβίων.

Ο γιατρός ξερογλείφεται και χορηγεί αμέσως αντιβίωση στο ανήλικο πλάσμα καθώς όπως είναι ευρέως διαδεδομένο πετυχημένοι παιδίατροι είναι εκείνοι που χορηγούν αντιβίωση.

Παρότι κάθε φοιτητής ιατρικής γνωρίζει ότι οι ιογενείς λοιμώξεις (στις οποίες συγκαταλέγονται το κοινό κρυολόγημα και η γρίπη) δεν ανταποκρίνονται στα αντιβιοτικά, εκατομμύρια άνθρωποι που πλήττονται από αυτές λαμβάνουν από το γιατρό συνταγή για αντιβιοτικά.

Όμως τι σημασία έχει όταν όλοι μένουν ευχαριστημένοι;

Η μητέρα παύει να ανησυχεί , ο γιατρός 50 ευρώ, οι φαρμακοβιομηχανίες πλουτίζουν.

Η γεύση της αντιβίωσης πολλές φορές είναι δυσάρεστη , αυτό μένει να διορθωθεί και θα επιτευχθεί η τέλεια συνθήκη.

Φαντάζουν όλα ιδανικά όσο αγνοούμε τις συνέπειες που επιφυλάσσει η μανιακή λήψη φαρμάκων.

Ο ασθενής σπάνια ενημερώνεται ότι ακόμα και μία δόση ενός αντιβιοτικού ευρέος φάσματος αρκεί για να διαταράξει σοβαρά την εντερική χλωρίδα και τον ερυθρό μυελό των οστών, ο οποίος αποτελεί αιμοποιητικό όργανο. Μάλλον οι μανούλες δεν ανησυχούν αρκετά έτσι ώστε να ερευνήσουν σε βάθος ή να σκεφτούν πως τα παιδιά τους θα υιοθετήσουν και τα ίδια τη νοοτροπία της νοσοφοβίας.

Μια άλλη γνώριμη σε όλους μας εικόνα:

η Γεωργία έχει περίοδο/πονάει το κεφάλι της, γκρινιάζει δύο λεπτά μετά από τον πόνο και στη συνέχεια μηχανικά καταπίνει παυσίπονο. Συνήθως βέβαια για να σιγουρευτεί κατεβάζει 2-3 παυσίπονα επιπλέον. Δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιστάσεις, η λήψη φαρμάκων αποτελεί συνήθεια.

Όλοι μας πάνω κάτω γνωρίζουμε πως κατά αυτόν τον τρόπο δημιουργούμε έναν οργανισμό τεμπέλη και φλώρο αφού αποδιοργανώνεται το ανοσοποιητικό σύστημα.

Κουνάμε όμως συγκαταβατικά το κεφάλι και λέμε "Δεν πειράζει μια ζωή την έχουμε. Να 'μαστέ καλά!" Τουλάχιστον οξύμωρο σχήμα όσο επιτρέπουμε να ζούμε σε ένα γυάλινο περιβάλλον υπό τη στήριξη φαρμάκων, βλάπτοντας ταυτόχρονα τον εαυτό μας.

Και όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν με την έγκριση του σχολείου, της οικογένειας, της κοινωνίας.

Μιας κοινωνίας, χωρίς λογική γεμάτη εμμονές.

Μιας κοινωνίας, η οποία αρνείται να περιμένει το φυσικό, προσκολημμένη στα ανούσια.

Νιώθεις λύπη ; Υπάρχει χάπι.

Θα είσαι ευτυχισμένος (τουλάχιστον για λίγο). Δε χρειάζεται να καταπολεμίσεις τίποτε. Πονοκέφαλος; Χάπι.

Είσαι χοντρός; Πάρε χάπι.

Έχεις φαλάκρα ; Πάρε χάπι.

Έχεις καρκίνο; Πάρ'τα αρχίδια μου δε συμφέρει τις φαρμακοβιομηχανίες!

Υπάρχουν όμως ωραιότατες περούκες αν ενδιαφέρεσαι.

Λέμε συνεχώς πως το πιο πολύτιμο αγαθό είναι η υγεία, αντιδρούμε όμως αντίθετα από τα λεγόμενα μας αφού αρνούμαστε να ενημερωθούμε κατάλληλα.

Παίρνουμε την έκφραση της νεοσύλλεκτης πάπιας στο κοπάδι κάθε φορά που η συζήτηση τείνει προς την κατεύθυνση αυτή.

Συμφωνούμε με το συνομιλητή μας αψηφώντας την ορθότητα της σκέψης του, φέρνουμε ως παράδειγμα τη θεία την Κούλα που είχε μηνιγγίτιδα, κράζουμε και λίγο τους γιατρούς για να μη φανούμε και τελείως χωριάτιδες.

Οι γνώσεις μας όμως σε αυτόν τον τομέα δε θα έπρεπε να περιορίζονταν σε αυτά τα όρια.

Δε λέω πως ένας μέσος πολίτης πρέπει να σπουδάσει ιατρική για να είναι άξιος να βρίσκεται στην πολιτεία, υποστηρίζω όμως πως οφείλουμε να είμαστε πρόθυμοι να ενημερωθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο πριν προβούμε σε ενέργειες όπως η κατανάλωση ενός φαρμάκου.