Και τώρα τι;

Και ίσως έχεις δίκιο..

Ίσως δεν είμαστε όσο ίδιοι όσο νομίζαμε.

Ίσως ναι να πρέπει να χωρίσουμε

Ίσως μου κανείς κακό, είσαι αυτοκαταστροφικός και με παίρνεις μαζί..

Εσύ είσαι ένας δαίμονας και εγώ ένας άγγελος στο κάτω κάτω.

Αλλά να σου πω κάτι; το γουστάρω! Σε θέλω με όλο μου το είναι!

Κάθε φορά που με αγγίζεις καίγομαι.

Σε λατρεύω και φαίνεται στο τρόπο που σε αφήνω να με αγαπάς.

Μου κάνεις περισσότερο καλό από όσο νομίζεις, με γεμίζεις και ας μην το βλέπεις, και ας νομίζεις ότι έχω μόνο παράπονα..

Αυτά είναι για να κάνουν πιο γλυκό το αντάμωμα, μιας και δεν σε βλέπω όσο συχνά θέλω.

Αυτά είναι για να σου τραβάω την προσοχή, μιας και δεν μπορώ να στη ζητήσω αλλιώς.

Όταν δεν μιλάς, όταν θυμώνεις, όταν στεναχώριεσαι, όταν λες πράγματα χωρίς να τα σκεφτείς και με πληγώνεις, όταν μου κλείνεις το τηλέφωνο και με αγνοείς, πεθαίνω λίγο λίγο μέσα μου.

Και μισώ ακόμα και όταν τσακωνόμαστε να σκέφτομαι πως νιώθεις εσύ, μισώ να σε βάζω πάνω από εμένα, μισώ να μην μπορώ να σου είμαι θυμωμένη.

Αλλά ακόμα σε λατρεύω και φοβάμαι μην σε χάσω κάθε φορά που στον εαυτό σου κλείνεσαι, φοβάμαι μην με αφήσεις πάλι, φοβάμαι μην μου πεις κουράστηκα, φοβάμαι.. Γιατί σ΄αγαπάω..

Και ότι και αν νομίζεις εγώ δεν θα σε αφήσω, εγώ θα σ΄αγαπάω, και θα περιμένω, όσο και αν με σκοτώνει.

Είμαι εδώ για εσένα.

«Ο αέρας φυσάει γλυκά, όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει για την αγάπη του», έτσι λέει ένα ιταλικό τραγούδι. Και ναι εγώ θα πέθαινα για εσένα χωρίς δεύτερη σκέψη, νομίζω αυτό είναι αγάπη.