Πένθος

Πένθος. Τόσο εύηχη λέξη και τόσο βαρύγδουπη όταν πρέπει να το βιώσεις. Κι αν το ζήσεις είναι όλα εντάξει, αν όμως αρνείσαι πεισματικά να αποδεχτείς την νέα πραγματικότητα δεν σε βοηθάς καθόλου. Περνούν τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια και συνεχίζεις ακάθεκτος την καθημερινότητα σου, κυνηγάς τα όνειρα σου, ευκαιρίες, γίνεσαι σκληρός. Όμως με τα χρόνια οι πάγοι λιώνουν, έτσι και το παγόβουνο που έχεις μέσα σου ραγίζει. Μια ηλίθια κατάσταση θα σταθεί αφορμή και θα ξεσπάσεις. Δεν έχει πράγματι σημασία αν δεν σε θέλει ο Νίκος ή η Νικολέτα, αν σε απέρριψαν από την δουλειά που επιθυμούσες, αν δεν πέρασες σε κάποια σχολή από τις πανελλήνιες, κλαις επειδή ήρθε η στιγμή να κλέψεις! Και πολύ άργησες.. Πρέπει να φύγει αυτός ο βράχνας από πάνω σου. Τα συναισθήματα υπάρχουν για να εκφράζονται και την υπεράνθρωπο ότι τα έπνιξε, σκεπτόμενος μην πληγωθείς. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται ,αυτός που έφυγε θέλει να σε δει και πάλι ευτυχισμένο, άλλωστε ο θάνατος δεν είναι εγωιστής, οι άνθρωποι όμως είμαστε.

Μόνος σου ,για άλλη μια φορά, θα το περάσεις, ίσως και με έναν καλό φίλο που δεν θα μάθει πότε τον λόγο, θα τον αφήσεις να πιστεύει πως κλαις για την αφορμή που δόθηκε. Δεν είναι ανάγκη να ξέρει! Με την αγκαλιά του θα νομίζει πως σου ένωσε όλα τα σπασμένα κομμάτια αλλά εσύ θα γνωρίζεις πως είναι αδύνατον. Αλλά σου φτάνει η αγκαλιά του! Οφείλεις για εσένα να σπάσεις και μετά να μαζέψεις τα κομμάτια σου, όπως έχεις μάθει να κάνεις πάντα, και να βγεις καινούργιος από την πόρτα. Μια εγγύηση σου δίνω! Θα είσαι ελεύθερος από τα δεσμά που σε κράταγαν φυλακισμένο μέσα σου. Θα πάρεις φόρα και θα βγεις από τον βυθό, ενώ τα πνευμόνια σου θα γεμίσουν αέρα. Θα επιστρέψεις στη ζωή. Δεν θα ζεις πια με τον φόβο μην σπάσεις, θα έχει γίνει. Καλό όμως είναι να προειδοποιείς οποίον πλησιάζει πως ,αν πάρει αυτό το ρίσκο, μπορεί και να κοπεί!