Δεν ειναι οτι δεν σε εχω ξεπεράσει

Δεν είναι ότι δε σε έχω ξεπεράσει. Δε νιώθω αυτό που ένιωθα για σένα. Δε κάθομαι ξύπνια τα βραδιά για να σε ονειρευτώ λίγο παραπάνω. Κοιμάμαι ευκολότερα τώρα. Σε σκέφτομαι τα πρωινά αλλά δεν είσαι σίγουρα η πρώτη μου σκέψη. Δε τους συγκρίνω όλους μαζί σου κι όταν το κάνω είναι υπέρ τους. Ενδιαφέρονται περισσότερο απ ότι ενδιαφέρθηκες ποτέ εσύ, είναι πιο ειλικρινείς απ ότι ήσουν ποτέ εσύ. Με θέλουν και με διεκδικούν περισσότερο απ ότι θα έκανες ποτέ εσύ. Απλά είναι μερικές φορές, όταν με πιάνουν οι μοναξιές μου, όταν δεν έχω κάποιον να αγαπήσω, που θυμάμαι τα λόγια σου. Το ποσό μόνος σου νιώθεις, το ότι φοβάσαι, το ότι σε έχουν προδώσει, σε έχουν εκμεταλλευτεί. Έχω ξεπεράσει το ποσό μπλε και όμορφα είναι τα μάτια σου , έχω ξεπεράσει τον τρόπο που με κάνουν να νιώθω όταν με κοιτάζουν. Έχω ξεπεράσει το ποσό γλυκός φαίνεσαι όταν προσπαθείς να είσαι αστείος, κι ας χαμογελάω ακόμα όταν θυμάμαι τις γκριμάτσες σου. Έχω αποδεχτεί και ξεπεράσει το ότι δε θα ξανά σταματήσεις το χρόνο για μας, οτι πλέον θα πρέπει να χορταίνω μόνο με τα τυχαία σου βλέμματα. Έχω ξεπεράσει κάθε συνάντηση μας, ομιλία μας, κάθε βλέμμα μας, κάθε υπονοούμενο μας. Δε με νοιάζει πια αν κοιταζόμασταν απ τη πρώτη στιγμή που σε είδα. Δε με νοιάζει αν κοκκινισες ή έχασες τα λόγια σου την πρώτη φορά που σου μίλησα. Αδιαφορώ για το αν με άρπαξες να χορέψουμε όταν ήσουν μεθυσμένος σε εκείνο το πάρτι και αδιαφορώ για το αν θυμάσαι κάθε κουβέντα που είπαμε. Τα έχω ξεπεράσει, δεν έχουν σημασία , ποτέ δεν είχαν ,γιατί αν είχαν θα ήσουν εδώ. Μα είναι αυτό το βράδυ,μεσάνυχτα στην Ακρόπολη, που δε μπορω να ξεχάσω. Κανένας δε μου χει δείξει ψυχή όσο γυμνή και καθαρή όσο η δίκη σου. Δεν είναι οτι δε σε έχω ξεπεράσει απλά ανησυχώ και αναρωτιέμαι ποσό θα αντέξει αυτή η καρδιά σου, που τόσο έχεις ταλαιπωρήσει να μένει μόνη της βράδια σαν κι αυτό.